กระจกอาถรรพ์ !!

ชายคนหนึ่งได้รับมรดกจากคุณพ่อที่อยุธา ที่พึ่งเสียชีวิต เค้าเป็นลูกชายคนเดียวตอนนั้นอายุได้23ปีพึ่งลาสมณะเพศออกมาไม่นานพ่อก็ตายหลังพิธีศพพ่อเค้าได้รับมรดกทั้งหมดที่บ้านที่อยุธา เค้ามีแม่วัย67ปีและภรรยา เค้าจึงตัดสินใจย้ายบ้านจากเขตพระนครไปพักร้อนที่อยุธา เดิมบ้านนี้สร้างมาตั้งแต่สมัยคุณปู่ ของพ่อเค้ามีอายุได้ร้อยกว่าปี

เป็นบ้านทรงไทยปรับปรุงมาหลายครั้งวันที่เค้ามาถึวได้สำรวจภายในบ้านซึ่งสกปรกมากเค้ากับแม่และภรรยาจึงช่วยกันทำความสะอาด ในบ้านมีของเก่าอยู่ไม่กี่อย่าง เพราะแต่ละอย่างชำรุดบ้าง ขายบ้าง จนเหลือไม่เยอะเป็นองสำคัญจริงๆ
มีพระเครื่องทองคำ มีอัฐิบรรบุรุษทั้งหมดในตระกูลตั้งแต่รุ่นคุณปู่ และที่แปลกใจมีกระจกบานหนึ่งมีผ้าคลุมอยู่เปิดออกมาเป็นกระจกบานใหญ่ มีไม้สลักจำลักหลายอยู่รอบกระจก ซึ่งไม่ทราบว่ามีมาตั้แต่เมื่อใด คุณแม่จำได้บ้างว่าเคยเก็บไว้ที่ห้องเก็บนานแล้ว ไม่ทราบว่ามาอยู่ที่นี่เมื่อใด (ในห้องนอน)กระจกนี้ตรงข้ามกับเตียงนอนในห้องนอน

เค้ากับภรรยาเลือกที่จะนอนห้องที่มีกระจก ส่วนแม่นอนห้องข้างๆเนื่องจากปี2531ในตอนนั้นอยุธาในตอนนั้นบรรยากาศเงียบสงัด และไฟฟ้ายังไม่สว่างและดูเปลี่ยวมองไปมีแต่ทุ่งนา กลางคืนอากาศเย็น พอเหมาะที่บ้านนี้ไม่ใด้ต่อไฟฟ้าและน้ำประปามานานเค้าว่าจะอยู่แค่3วันแล้วจะกลับบ้านที่เขตพระนคร

กลางคืน ในคืนนั้นเวลาประมาณตี1 เค้าได้ยินเสียวหวีผมตื่นขึ้นมาเห็นผู้หญิงแต่งกายสวยงามหวีผมยาวที่หน้ากระจก เค้าแปลกใจขึ้นมาดู แต่ก็ไม่เห็นอะไรนอกจากกระจกมืดๆ พอหันไปดูภรรยาเค้าเห็นภรรยายังอยู่นอนอยู่เค้าจึงไม่สนจนและหลับไป เวลาประมาณตี 2 เค้าตื่นขึ้นมาอีกครั้งเพราะปวดห้องน้ำแต่สิ่งที่เค้าพบเห็นหน้าผู้หญิงคนหนึ่งผมยาวมองจ้องอยู่ในภาพในกระจกเค้าถึงกับอึ้ง เค้าทนนอนคลุมโปรงไปจนรุ่งเช้า

เค้ารีบไปบอกแม่และภรรยา ทั้งแม่และภรรยาไม่มีใครรู้เรื่องอะไร เค้าจึเดินเข้าไปในห้องพระและที่เก็บอัฐิบรรบุรุษ
พบโกศจำนวนมากเละรูปขาวดำปิดทองคำเปลว มีรูปหนึ่งเป็นหญิงสาวผมยาวเป็นภาพเขียนสีเก่าจนกระดาษกรอบ
เป็นผู้หญิงคนนั้นที่เห็นเธอคือใคร? จึงเรียกเม่มาดูภาพถ่ายนั้น แม่จำได้เรือนรางว่าพ่อเคยเล่าให้ฟังคุณปู่ของพ่อเจ้าบ้าน
เป็นคนมีฐานะดีในยุคนั้น ทำโรงงานหล่อพระ

คุณปู่ยังหนุ่มๆมีภรรยามากทั้งเมียผู้ดีและเมียทาส มีทาสคนหนึ่งเป็นแม่ม่ายผมยาว ลูกติดถูกส่งให้มาเป็นเมียทาสอย่างไม่ได้เต็มใจเลย เธอเป็นคนโปรดที่สุดจนคนปู่ของพ่อจ้างช่างวาดชาวอังกฤษฝีมือดีมาวาดรูปด้วยความรัก เต่เธอไม่มีความรักอะไรกับคุณปู่เลย เพราะเธอมีคนรักอยู่อีกคนแล้ว คนรักเธอมีภรรยาใหม่ เธอจึงตัดสินใจฆ่าตัวตายเธอร้องไห้ไปหวีแต่งหน้าที่สวยที่สุดผมแล้วส่องกระจกดูหน้าตัวเองครั้งสุดท้ายและฆ่าตัวตายด้วยมีดเธอตาย

คุณปู่เสียใจมากให้แล้วให้นำกระจกบานนี้ไปเก็บที่ห้องเก็บของตั้งแต่นั้นมา คุณปู่เสียใจและป่วยตายในที่สุด สมบัติตกมาที่คุณพ่อ แต่คุณพ่อไม่สนใจบ้านหลังนี้เลย เลยไปซื้อที่ดินปลูกบ้านที่เขตพระนคร มาบ้างเป็นบางครั้ง บางครามาดูและบ้านไม่มีใครสนใจเรื่องนี้ซึ่งเป็นแค่เรื่องเล่ามาที่คุณแม่แค่ฟังผ่านพอจับใจความสำคัญ

แต่สาเหตุที่เธอยังวนเวียนนี่ยังไม่มีใครทราบเป็นปมสุดท้ายของบ้านหลังนี้ยังไม่มีใครรู้
และมีความเชื่อว่าถ้าใครมาส่องกระจกบานนี้พร้อมแอปเปิ้ลแล้วปลอกแอปเปิ้ลตอนเที่ยงคืน จะพบกับเนื้อคู่แต่เนื้อคู่นั้นแต่ทว่าเป็นผีนั่นเอง

ชาวบ้านเล่าว่าก่อนที่เค้าจะมามีผู้หญิงมายืนที่หน้าต่างเรียกให้ชาวบ้านนำกระจกขึ้นมาก่อนเค้ามา2วันเท่านั้นชาวบ้านผวาจึงช่วยนำกระจกที่วางอยู่ที่ห้องเก็บของใต้ถุนบ้านขึ้นมาไว้ข้างบนห้องที่เค้านอน
เธอต้องการอะไรกันแน่ ?
ปมสุดท้ายเป็นยังใง?

วันหนึ่งเค้าได้ฝันว่าผู้หญิงคนนั้นเเละเหตุการณ์ในคืนนั้น
เธอไม่ใด้ฆ่าตัวตาย เเต่เธอถูกฆาตกรรม เพราะเเฟนรักของเธอลักลอบมาหาเธอเเต่กลับมาบอกว่าจะเเต่งงานใหม่ เธอจึงโกรธเเละจะเเฉเหมือนกันว่าเเฟนรักของเธอลักลอบเป็นชู้ระหว่างที่เธอนั่งส่องกระจกเเละร้องไห้ไปด้วยตาเธอจ้องมองกระจก เเฟนเธอนำมีดมาด้วยความขาดสติจึงพลั้งมือเเทงเธอไปเต็มเเรง จนเธอสิ้นใจคากระจกบานนั้น

เเฟนเธอลักลอบหนีไป รุ่งเช้าคุณปู่รู้จึงเสียใจมากเเละสั่งให้ทำศพเธอหลังสิ้นงานศพ คุณปู้ก็ป่วยจนสิ้นใจ
บ้านหลังนี้พร้อมสมบัติพร้อมกระจกอาถรรพ์ที่ไม่มีใครรู้ประวัติ มีเเต่คำบอกเล่าที่คลาดเคลื่อนถึงการตายเเบบเรือนรางเล่าต่อมาเเบบผิดๆ

ใครที่มองกระจกบานนี้จะรู้สึกว่ามีคนจ้องมองจากข้างในอยู่ตลอดเวลา